Het ging niet zo goed met de jonge Stollymar toen hij opgroeide op Curaçao. Hij hing wat rond en deed niet zoveel. Zijn ouders grepen in. Stollymar ging op het eiland mensen helpen die verkeerde keuzes hadden gemaakt en die het normale leven weer op wilden pakken. ‘Dat was precies de goede klik. Ik begrijp wat mensen bezielt die verkeerde keuzes in hun leven maken.’
Groot avontuur
Stollymar wilde professioneel aan de slag met dit soort zorg en reisde naar Nederland. In de Rotterdamse Rosestraat kon hij bij Albeda terecht voor de mbo-opleiding Dienstverlening niveau 3. Voor Stollymar begon in Rotterdam een groot avontuur.
‘Voor het eerst in Nederland en voor het eerst in die enorm grote stad. Hoe zou ik hier ooit de weg weten te vinden?’ Zijn tantes legden uit hoe de tram werkt. En via studievriend Harry leert hij de fijne kneepjes van het Nederlands. De opleiding is precies wat hij zocht. Na een paar stages gaat hij bij CVD aan het werk. Dat is de Rotterdamse organisatie die mensen die niet goed voor zichzelf kunnen zorgen, wil helpen met het vinden van een stabiele thuissituatie.
“Voor het eerst in Nederland en voor het eerst in die enorm grote stad. Hoe zou ik hier ooit de weg weten te vinden?”
‘Dat ben ik nooit vergeten’
Bij CVD pakte hij de draad op van wat hij in het werk op Curaçao achterliet. Zorgen voor mensen die niet voor zichzelf kunnen zorgen: daklozen, verslaafden, ex-gedetineerden en vooral dus mensen die verdwaald zijn in het leven.
‘Bij CVD heb ik veel jongeren begeleid. Ik zie mijn werk als een stukje opvoeden. Jongeren bijstaan in het proces van vallen en weer opstaan. Het leven is voor veel jongeren een ontdekkingsreis met grote onduidelijkheden. Er is veel stress. Mensen voelen zich onbegrepen. Hoe ga je om met dingen die je niet begrijpt? Wat doe je als je merkt dat mensen en instanties jóu niet begrijpen. Ik sta naast ze bij het zoeken naar antwoorden.’
“Ik zie mijn werk als een stukje opvoeden. Jongeren bijstaan in het proces van vallen en weer opstaan.”
Begripvol náást de cliënten staan tijdens de hulpverlening en de ondersteuning maakt indruk. ‘Ik kwam laatst een jongen tegen die ik tien jaar geleden begeleidde. Hij zei: Stolly weet je nog dat je tegen me zei: wat wil je met je leven? Zoals jij mij toen aansprak, dat ben ik nooit vergeten. Vanaf dat moment ben ik mijn leven gaan veranderen.’
Plan uitwerken
Sinds kort werkt hij voor wat oudere mensen. Vanaf zo’n 30 jaar. Stolly: ‘Dat gaat volgens een strak plan. De mensen melden zich hier in Rotterdam aan bij VraagWijzer. Dat is een soort eerste hulp voor mensen die ondersteuning zoeken voor hun problemen. De Wmo-adviseur van de gemeente maakt dan een ondersteuningsplan. Daarmee ga ik aan het werk. Ik kan daarbij voor een flink deel zelf bepalen hoe ik het plan uitwerk. Als het doel maar gehaald wordt. En meestal is dat doel dat mensen weer zelfstandig in de samenleving verder kunnen.’
Stap voor stap groeit het vertrouwen
Stollymar zoekt de cliënten thuis op. Zeker in het begin kan dat knap lastig zijn. ‘Ik bel aan en hoor dan bijvoorbeeld: ‘Problemen? Man ik heb helemaal geen problemen.’ Maar bij een kop koffie vertelt de bewoner dan na een half uurtje: ‘Ik heb een boete en die is vorige week verhoogd, Ik snap niet waarom. Ik bel dan het CJIB voor hem, zodat ik kan uitleggen waarom de boete hoger is geworden. Zo groeit stap voor stap het vertrouwen.’
“Fijne collega’s en mooie kansen om je te blijven ontwikkelen.”
Mensen in hun kracht zetten
Met het ondersteuningsplan van de gemeente aan de ene kant en de benadering van CVD aan de andere kant ontstaat een ijzersterke combinatie. Die specifieke benadering is het in zijn of haar kracht zetten van de man of vrouw de hulp nodig heeft. Niet blijven hangen in wat niet goed gaat, maar werken aan de positieve dingen die iemand wél kan. ‘We hebben daar bij CVD een speciale training voor., de CVD H.O.M.E.-aanpak’ Dat is mooi en nuttig. Bij mensen als Stollymar zit dat in z’n kracht zetten van een ander al min of meer in zijn genen.
Salsa-les
Wat ook in Stollymars genen lijkt te zitten, is dansen. Hij zit op salsa-les en geniet daar bijna net zoveel van als van z’n werk. Als hij thuis is, trekt hij graag op met zijn vrouw en twee kinderen. ‘En ik werk aan mijn conditie: 4 tot 5 dagen in de week 8 kilometer wandelen. Ik hou ook van koken. Bezig zijn met het bereiden van een uitgebreide maaltijd maakt mij rustig. Elk jaar organiseer ik een familiedag voor mijn familie. Niet altijd makkelijk om iedereen bij elkaar te krijgen, maar ik vind: je familie geeft je een fundament voor het leven.’
En naast al die mooie activiteiten, blijft Stollymar graag bij CVD werken. ‘Fijne collega’s en mooie kansen om je te blijven ontwikkelen.’
Dit is een verhaal van CVD uit het MediVacature carrièremagazine.