"Die glimlach zegt me genoeg"

In het dorp Reusel staat het huis De Toekomst. Een kleinschalige woongroep. Van drie bewoners is Annie persoonlijk ondersteuner. “De doelgroep is complex,” legt Annie uit. “De meesten kunnen niet of nauwelijks praten, waardoor non-verbale communicatie heel belangrijk is. Een glimlach of een knuffel is erg waardevol.”

Op De Toekomst is de aangeboden zorg heel uitgebreid. De bewoners zijn volledig afhankelijk van zorg. “Bij alles wat ik doe, let ik op ze. Het opmerken en goed interpreteren van kleine signalen, noemen we ‘klein kijken’,” legt Annie uit. Het doel is om het zo comfortabel mogelijk voor hen te maken. “Dat vraagt geduld, kennis en vaardigheden om de juiste signalen op te merken en te vertalen naar de individuele behoeften en wensen. Als ik bijvoorbeeld spanning in de spieren voel of als ik een gezichtsuitdrukking zie veranderen, dan weet ik dat er iets aan de hand is.” 

“We willen hun wereld zo veilig, vertrouwd en mooi mogelijk maken.”

Terug naar de zorg 
Na een omweg is Annie opnieuw in de zorg beland. Ze studeerde af als verpleegkundige en werkte enige tijd in de zorg. Toen zij en haar man hun intrek namen in de voormalige boerderij van haar schoonouders, startten ze er een camping en groepsaccommodatie. Iets wat op dat moment moeilijk te combineren viel met haar baan in de zorg en de zorg voor haar kinderen. Maar naarmate de kinderen ouder werden, ging Annie het werken in de zorg steeds meer missen. “Ik ben gaan kijken of ik het kon combineren met het werk thuis,” vertelt Annie. “En met resultaat! Ik werk bij Fittin, maar heb ook nog steeds de zaak thuis. Gelukkig heb ik hierin een goede balans gevonden. Het team waarin ik werk is ook heel fijn. Alle vakanties, ziekte en afwezigheid vangen we zoveel mogelijk met ons team op om zo de goede zorg te waarborgen. We zijn allemaal erg betrokken.”

Betrokken
Annie geniet intens van het contact met de bewoners. “Het mooie is dat we in een klein team werken, en dat de ouders zo betrokken zijn bij de zorg. Bovendien hebben we tijd voor iedereen persoonlijk, wat vaak ontbreekt in de reguliere zorg.” Annie legt uit dat samenwerken bij De Toekomst centraal staat. “De ouders komen (bijna) elke dag op bezoek, helpen mee met de boodschappen en huishoudelijke taken. Ook is er een groep vrijwilligers die met de bewoners gaat wandelen, liedjes komt zingen of zelfs voetmassages geeft.”

“We werken vanuit heel veel liefde, aandacht en respect.”

Warme knuffel
De ouders van de bewoners van De Toekomst willen maar één ding: het beste voor hun kind. “En ik begrijp ze!” laat Annie weten. “En dan is het mooi om op een ouderinitiatief te werken waar je samen met de ouders zorg kunt geven aan hun dierbaren. De driehoek waar we als professionals samen met familie en bewoners in staan. Communicatie en in gesprek blijven vind ik hierin een belangrijke voorwaarden. We werken vanuit heel veel liefde, aandacht en respect. En juist door zo dicht bij ze te staan, zien we ook hoeveel dat met ze doet. En ook al kunnen ze het niet altijd verbaal uitspreken, die glimlach of die warme knuffel zegt dan genoeg.” 

Dit is een verhaal van Prisma uit het MediVacature carrièremagazine.