Van pizzabakker naar persoonlijk begeleider

Dario Tufano bakt de heerlijkste pizza’s in de keuken van Prinsenstichting. In deze Noord-Hollandse organisatie voor mensen met een verstandelijke beperking werkt hij niet als kok, maar als persoonlijk begeleider.

Hoe zit dat precies? Dario: ‘Voor ik bij Prinsenstichting ging werken, hadden mijn broer en ik een pizzeria in Haarlem: The Crust Brothers. We waren net open toen corona kwam. De zaak moest dicht. En ik zocht ander werk. Na een korte periode van bezorgwerk voor Albert Heijn (‘Niets voor mij’) tipte een vriendin Prinsenstichting als mogelijke nieuwe baan. Ik dacht aan rolstoelen en aan kwijlende mensen. Wist ik veel.’ Dario solliciteerde toch en hij werd aangenomen. Dat was in 2020 en vanaf dag één ging het goed. ‘Ik had meteen een goede klik met een van de meer heftige cliënten. Ik vond en vind het werk fantastisch.’ 

Inspelen op onmacht
Nou mag Dario een natuurtalent zijn, met alleen talent kom je er niet. Hij deed de opleiding Maatschappelijke Zorg en Persoonlijke Begeleiding (MBO 4) en volgde cursussen en trainingen om goed in te kunnen spelen op gedrag dat op het eerste gezicht niet goed te begrijpen lijkt. ‘Dat is nodig, want wij kunnen dan bijvoorbeeld wel bang zijn voor iemand die schreeuwt, het is meestal wel een teken van onmacht. En daar moet je dus goed op inspelen.’

Dat oog hebben voor wat een cliënt precies bezielt, vindt Dario kenmerkend voor Prinsenstichting. ‘Als een cliënt ’s middags thuiskomt van de dagbesteding, vraag ik de cliënt eerst hoe z’n dag is geweest. De begeleider van de dagbesteding die de cliënt thuisbrengt en overdraagt, moet dan maar even wachten vind ik. Dat zou je ook met je eigen kind zo doen. In die eerste reacties zitten signalen hoe iemand in z’n vel steekt. Als je die mist, sta je 1 – 0 achter.’ 

 

“In die eerste reacties zitten signalen hoe iemand in z’n vel steekt. Als je die mist, sta je 1 – 0 achter.”

Zorgboerderij
Dario is dol op z’n werk. Hij leerde er ook zijn vrouw kennen (‘Liefde op het eerste gezicht’). Collega’s lopen met hem weg (‘Wat kan die man lekker koken’) en cliënten voelen zich bij hem thuis, Maar toch, erg lang zal Dario hier niet werken. ‘Ik wil samen met mijn vrouw een zorgboerderij opzetten. Daar kunnen cliënten van Prinsenstichting dan in het hooi werken of knuffelen met de varkens en geitjes. En ondertussen werk ik dan in de moestuin en maak ik mijn eigen zuurdesembrood.’ 

Klinkt als een mooie wensdroom. Maar bij Dario gaat het ook gebeuren. ‘Mijn vrouw en ik zijn al met bezichtigingen bezig. In de zorgboerderij komen al mijn passies samen. Ik hoop mijn band met Prinsenstichting voort te kunnen zetten. Want hier sprong de vonk van het zorgwerk over. Daar kan geen zelfgemaakte pizza tegenop.’

Dit is een verhaal van organisatienaam uit het MediVacature carrièremagazine.